Θεωρήθηκε ένα από τα σπουδαιότερα έργα του 20 ου αιώνα. Μια κωμική ιστορία πάνω στη ζωή και το θάνατο και σ’ ό,τι αφήνουμε μετά το πέρασμά μας στη γη… Σκηνοθετεί ο (με πανευρωπαϊκή καριέρα) Ζαν- Πωλ Ντενιζόν, επί δεκαπενταετίας βασικός συνεργάτης του Πήτερ Μπρουκ. Στους ρόλους του γέρου και της γριάς ο Γιάννης Σταματίου και η Ελένη Παπαχριστοπούλου. Σκηνικά–κοστούμια, Μπέτυ Λυρίτη''.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΙΟΝΕΣΚΟ

Στη σκηνή δεν υπάρχει τίποτα. Οι δυο γέροι έχουν παραισθήσεις, τα αόρατα πρόσωπα είναι ανύπαρκτα. Αυτοί οι αόρατοι καλεσμένοι είναι οι αγωνίες τους, η ανεκπλήρωτη εκδίκηση, η ταπείνωση, η ήττα των γέρων… Μπροστά στην προσωπική του συνείδηση, λοιπόν, ο καθένας ελπίζει ότι θα δικαιωθεί. Αλλά οι αμείλικτες τύψεις, που συμβολίζουν οι κενές καρέκλες, μεγαλώνουν, εξαπλώνονται, γεμίζουν τη σκηνή, κολλάνε τους γέρους στον τοίχο, τους σκοτώνουν… Ο κόσμος, ορισμένες στιγμές, έχω την αίσθηση ότι δεν έχει νόημα, και η πραγματικότητα, σα μη πραγματική. Αυτή την αίσθηση του μη πραγματικού, την αναζήτηση της όντος πραγματικότητας, λησμονημένης, ακατανόμαστης - έξω από την οποία δεν αισθάνομαι ότι υπάρχω - θέλησα να εκφράσω μέσα από τα πρόσωπα του έργου που πλανιούνται μέσα στην ασυναρτησία, χωρίς τίποτα προσωπικό εκτός από τις αγωνίες, τις τύψεις, τις αποτυχίες, το κενό της ζωής τους. Όντα πνιγμένα μέσα στην απουσία του νοήματος δεν μπορούν παρά να είναι γκροτέσκα, ο πόνος τους δεν μπορεί παρά να είναι μέχρι γελοιότητας τραγικός. 

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Αυτό ο έργο διηγείται το ασήμαντο της ύπαρξης, την τραγωδία της, την απουσία κάθε νοήματος, το εφήμερο των γεγονότων που περνούν για να επιστρέψουν στο τέλος στο τίποτα. Μας μένουν μόνο υλικά αδρανή, στερούμενα σημασίας. Επίσης μιλάει για τη ματαιότητα, όχι αυτή των πραγμάτων, αλλά τη δική μας. Έχουμε μια άποψη για τον κόσμο, συχνά πιστεύουμε ότι είναι πολύ σημαντική. Μόνο η δική μας άποψη μετράει, κι όχι του διπλανού μας. Μερικοί μάλιστα πιστεύουν ότι έχουν ένα μήνυμα να μεταδώσουν, και μετά έρχεται θάνατος και δεν μένει τίποτα ή δεν θυμόμαστε τίποτα. Θα μπορούσε να είναι απελπιστικό, αλλά το βλέμμα του Ιονέσκο μας δείχνει το κωμικό αυτής της παράλογης ζωής, και μας κάνει να καταλάβουμε ότι μόνο η αγάπη μπορεί να μας σώσει από το μηδέν. Όπως έλεγε ο ίδιος: «Δεν υπάρχουν στον κόσμο παρά μόνο δύο ουσιώδεις έννοιες: ο έρωτας και ο θάνατος. Αυτό σημαίνει ότι ο έρωτας μπορεί να καταργήσει το θάνατο». Για όλους αυτούς τους λόγους είναι σημαντικό να ανεβεί και πάλι αυτό το έργο.

Συγγραφέας: Ευγένιος Ιονέσκο
Σκηνοθεσία: Ζαν - Πωλ Ντενιζόν
Μετάφραση: Ελένη Παπαχριστοπούλου
Σκηνικά-Κοστούμια: Μπέτυ Λυρίτη
Φωτισμοί: Παναγιώτης Μαζαράκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Καταλιακού
Φωτογραφία: Τούλα Ροδοπούλου

Παίζουν
Γέρος: Γιάννης Σταματίου
Γριά: Ελένη Παπαχριστοπούλου

Πατησίων & Καυταντζόγλου 5,
Αθήνα
 2130210339, 6977359312

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη >>